The Artist Way" Rozdział 7

Skarby rozdział kolejny naszej książki zatytułowany “ Recovering Sense of Connection” .

Pierwsza rzecz, o której pisze Julia to SŁUCHANIE. Słuchanie samych siebie oczywiście. I tu naszymi trenerami są poranne strony i nasze randki. To one pomagają nam usłyszeć co nasze wewnętrzne dziecko ma nam do powiedzenia, to dzięki nim jego głos jest w stanie przedrzeć się przez cenzurę narzuconą nam latami przez społeczeństwo, naszą rodzinę i naszych przyjaciół.

Artysta nie wspina się w górę by odnaleźć jego kreatywność, nie, wręcz odwrotnie on się zgnia w dół by ją wykopać z pod spodu, wygrzebać ją ze środka , bo ona tam na niego czeka gotowa do odebrania od zawsze. Każdy z nas jest artystą i od urodzenia nosi w sobie swój własny dar kreatywnośći. Więc by go obudzić nie szukajmy na zewnątrz, nauczmy sie słuchać samych siebie a wtedy nasze serce skieruje nas na właściwą drogę. Ważnym krokiem jest tu byśmy uwierzyli w samych siebie, byśmy dali wiarę naszej kreatywności , bysmy sie nie lękali podjąć ryzyka.

Jedną z rzeczy, które często stoją na naszej drodze do odnalezienia ukrytych w nas skarbów jest: PERFEKCJONIZM. Perfekcjonizm nie ma nic wspólnego z robieniem rzeczy właściwie. Nie ma nic do czynienia z naprawianiem rzeczy czy też pomaganiem nam posunąć  się do przodu. Nie, wręcz odwrotnie, prefecjonizm to blokada naszego rozwoju. Obsesyjne skupianie się na detalach, które sprawia że jesteśmy oślepieni na tyle by  nie widzieć  prawdziwego  obrazu naszej kreatywności. Perfekcjonizm to złodziej, który kradnie nam przyjemność popełniania drobnych błędów. Karci nas za lekcje życia, mówiąć, że wszystko co nie jest „idealne” jest złe, niewłaściwe, bezużyteczne. 

RYZYKO:

Pytanie: Co bym zrobił gdybym wiedział, że nie musi być to zrobione „idealnie”?

Odpowiedź: O wiele więcej niż robię na dzień dzisiejszy.

Droga do stworzenia czegoś pięknego prowadzi przez ścieżki wysłane drobnymi pomyłkami. My jednak albo o tym zapominamy albo też wiedząc o tym, boimy się tą drogą przejść. Wystraszeni możliwymi do popełnienia porażkami, decydujemy się zostać w miejcu, gdzie ryzyko nie istnieje. Miejsce te na pozór bezpieczne bo wolne od błędów, jest kryjówką bardzo  niebezpieczną dla naszej kreatywności.  Iluzją, która jest w stanie uśpić nasz talent na zawsze!  By stawić czoło ryzyku musimy, przełamać nasze stare przekonania: „ jestem na to za stary”, „ nie mam wystarczajaco pieniędzy by to zrobić”, „jestem za dumny”, „jestem za wstydliwy”. A nastepnine przestać się bać pomyłek, ponieważ, takowe nie istnieją!

Gdybym wiedział, że nie muszę zrobić tego idealnie, spróbowalbym:

-rysować

-śpiewać

-uczyć się hiszpańskiego

-nauczyć się jeździć na rowerze

-malować usta na czerwono

-pofarbować włosy na blond

-uczyć się  fotografii

-pisać krótkie opowiadania

-jeździć na rolkach

ZAZDROŚĆ:

Zazdrość jest bardzo interesujacym uczuciem. Wielu ludzi mówi, że zazdrość  jest w pewnych granicach zdrowa. Jedank tak bardzo jak może ona być zdrowa, może też być bardzo niebezpieczna. Dlatego też, należy się z nią obchodzić bardzo delikatnie.  Zazdrość jest naszą mapą, która gdy czytana uważnie może nam pokazać ukryty  w nach strach, który jest  to z kolei  powodem naszej zazdrości. Strach różne maski przybiera i w różnych uczuciach sie ujawnia, zazdrość jednak jest jego ulubionym przybraniem. Także obserwuj uważnie kiedy się w tobie te uczucie wyzwala i zapytaj się sam siebie: Czego się boję? W momemncie gdy zrozumiesz co w tobie lęk wywolało, łatwiej ci będzie sie uporać z zazdrości pokusą.

MAPA ZAZDROŚCI: ĆWICZENIE

KTO                       DLACZEGO                   ANTIDOTUM

Moja siostra        ma prawdziwe            uporządkuj swój wolny pokój

                              studio artystyczne

Mój przyjaciel      pisze krótkie                spróbuj napisac jedno samJ

                               opowiadania

ARCHEOLOGIA: ĆWICZENIE

Gdy byłem dzieckiem nie miałem szansy na zrobienie......

Gdy byłem dzieckiem nie miałem.......

Gdy byłem dzieckiem mogłem użyć..........

Gdy Byłem dzieckiem marzyłem o........

W moim domu nigdy nie mieliśmy wystarczająco.......

Jako dziecko potrzebowałem więcej......................

Przykro mi, że nigdy więcej nie zobaczę..............

Latami tęskniłem i myślałem o......................

Obarczam się za utratę........

POYTYWNE SPOJRZENIE NA TERAŹNIEJSZOŚĆ:

Mam wiernego przyjaciela......

Jedną z rzeczy, która kocham w swoim mieście jest......

Pisanie porannych stron pokazało mi, że mogę......

Wierzę, że jestem coraz lepszy w........

Moje artystyczne ja zwraca więcej uwagi na........

Moje dbanie o samego siebie przejawia się w........

Czuję się bardziej........

Prawdopodobnie moja kreatywność jest........

PRACE    DOMOWE: 
1.Napisz te zdanie jako mantrę:

                                                                                                                                              "Traktowanie siebie samego jako prześliczną istotę da mi siłę i wiarę w siebie.”

    Napisz lub namaluj ją na kolorowo i powieś, gdzieś gdzie będziesz ja w stanie codziennie zobaczyć.

2.Poświęć sobie pół godziny na słuchanie muzyki, ktora kochaśz. Możesz w tym czasie malować, rysować  pisać  emocje i kształty, które słyszysz w muzyce. Pozwól swojemu artystycznemu dziecku poprowadzić cię za rekę.

3.Wybierz się do sekretnego miejsca: kościół. Biblioteka, ksiegarnia, światynia. Każdy ma inną definicję sekretnego miejsca. Spędź tam pół godziny w towarzystwie ciszy....obserwuj nie oceniaj. 

 4.Wykreuj piekny zapach w swoim pokoju, coś co kochasz. Zapach jedzenia, świec, kwiatów itp.